Meet My Middle Finger (Part 7B)

By: Raleigh Hunter Tinaas ko ang t-shirt nya upang maexpose ang mamula-mulang mga utong nya. Kaagad kong sinunggaban ng pisil ang kany...

By: Raleigh

Hunter

Tinaas ko ang t-shirt nya upang maexpose ang mamula-mulang mga utong nya. Kaagad kong sinunggaban ng pisil ang kanyang kaliwang nipple. Napaigtad si Gus at napansin kong mas tumigas ang alaga nya.

“Aaahhhh!” bulalas nya.

“You like pain, huh?” nakangisi kong tanong.

“H-hindi, nagkakamali ka!” pagtanggi nya.

“Am I?”

Sinuso ko ang left nipple nya at kinagat-kagat iyon habang ang isang kamay ko ay naglikot at sinimulang paglaruan ang mga bayag nya.

“Hunter…aaaahhh, wag!”

“Mmmh, nasasarapan ka nga eh.”

Dinilaan ko ang dibdib nya hanggang sa maabot ko ang kabilang utong at iyon naman ang tinudyo-tudyo. Napansin kong napapaigtad si Gus kapag kinakagat ko o pinipisil ng malakas ang mga nipple nya.

Unti-unti kong tinahak ang direksyon papuntang puson ni Gus; lahat ng balat na aking madaanan ay tinitikman ko. Naglikot ang aking dila sa kanyang pusod kaya’t napasinghap sya.

“Oooohhh, boss...”

Nang marating ko ang alaga ni Gus ay jinakol ko muna ito ng ilang beses bago dinilaan ang paunang likidong lumalabas doon. Napahawak si Gus sa ulo ko nang dilaan ko ang kanyang kahabaan.

“Hunter! Aaahhhh…”

Napangiti ako nang mag-umpisang gumalaw ang balakang ni Gus at halos ipagdiinan nya ang ulo ko sa alaga nya. Alam kong gusto ng katawan nya ang mga ginagawa ko, kaya kahit tumutol ang utak nya ay wala parin syang takas sa aking kamandag.

Sinubo ko ang mataba nyang alaga na ngayon ay tigas na tigas na. Panay ang kanyang halinghing at halos kalbuhin nya na ako.

“Ahhhh, boss aaahhhh…”

Habang subo ko sya ay pinaglaruan ko naman ang aking sandata. Kakaibang sarap ang dulot ng mga ungol ni Gus at ito ang nakakapagpadagdag sa aking libog.

“Masarap ba Gus?” tanong ko bago tinudyo-tudyo ang hiwa nya.

“Mmmhhh...” tinakpan nya ang kanyang mga mata at marahang tumango.

Natuwa ako sa inasal ni Gus. Napaka-cute nya, ngunit malibog din. Bigla ko syang dineep-throat kaya’t napasabunot sya sa akin.

“Hunter!” impit nyang sigaw.

Dineepthroat ko sya ulit at sa pagkakataong iyon ay umulos sya pataas. Ilang beses pang nangyari iyon hanggang sya na mismo ang nagsimulang bayuhin ang bibig ko.

“Mmm, aaahhhh…ang sarap, shit.” mahina nyang mura.

Ngayon ko lang narinig na nagmura si Gus. Kakaiba ang dating nyon…pinag-igihan ko pa ang aking ginagawa hanggang sa may maramdaman akong kamay sa aking alaga.

“Gus...?” kakaibang titig ang binigay sa akin ni Gus.

“H-Hunter, ako rin...gusto rin kitang matikman.” malibog nyang pakiusap.

“Shit Gus…ang libog mo!”

Hindi ko inaasahang magiging ganito si Gus. Masyado syang mahiyain sa umpisa, pero kapag nlilibugan na ay nagtatransform din. Inayos ko ang pagkakahiga at nag-69 kami ng patagilid.

“Ooohhhh Gus…”

Hindi ko mapigilan na mapa-ungol nang maramdaman ang mainit nyang bibig na bumalot sa aking ari. Umulos ako at ipinagdiinan ang kargada ko sa bibig nya.

Palaban si Gus. Hindi sya umatras hanggang sa maabot ko ang likod ng kanyang lalamunan. This guy isn’t human, wala syang gag reflex!

“Fuck Gus! That feels so good...”

“Mmmhhh…” ungol nya rin.

Hindi rin ako nagpahuli. Malaya kong kinantot ang bibig nya habang sinasalubong din ng bibig ko ang bawat ulos nya.

Nang maramdaman kong malapit na akong labasan ay pinagbutihan ko ang pagsupsop sa kargada nya. Alam kong malapit na ring sumabog si Gus dahil nag-iiba na ang ritmo ng pagkadyot nya.

“Gus, sandali…aaaahhh, shit just wait! Dapa ka muna...”

Bakas ang katanungan at bahagyang pagkayamot sa mukha ni Gus, pero tumalima sya at kaagad na dumapa. Pumatong ako sa ibabaw nya at ikiniskis ang aking ari sa kanyang hiwa.

Gumanti rin si Gus ng pag-indayog kung kaya’t tumatama-tama ang ulo ng kargada ko sa butas nya. May kung anong demonyo na bumulong sa akin na pasukin ang lagusan na iyon.

Mabuti na lamang at nakapagpigil ako. Bukod sa wala akong ideya kung papaano gawin iyon ng dalawang lalaki, natatakot din akong isipin na baka kamuhian at layuan ako ni Gus kapag nasaktan sya.

“Gus, isara mo’ng hita mo. Gawin natin yung ginawa natin dati sa banyo.” garagal kong bulong.

“Mmmhhh…” ungol nya kasabay ang pagtango.

Ipinasok ko ang alaga ko sa gitna ng kanyang mga hita at umulos ng mabilis. Inararo ko si Gus hanggang sa tumagaktak ang pawis ko.

“Ahhhh, shit Gus..ang sarap mo.” napakagat ako sa balikat nya.

“Hunter, oohhh!”

Halos nguyain ko ang namumulang tenga ni Gus. Napakakinis ng balat nya, ang sarap papakin at punuin ng aking marka.

“Hunter...malapit na—aaahhh!” nakakadagdag sa libog ang pagtawag nya sa pangalan ko.

“Shit Gus, ako rin…” bulong ko sa tenga nya.

Inabot ko ang kargada ni Gus at mabilis iyong jinakol. Mabilis at marahas ang pag-kadyot ko sa hita nya habang dinidilaan ko ang leeg ay balikat nya.

“Gus…fuck, I’m coming!”

“Hunter...aaahhh, ako rin!”

Hindi ko mapigilang kagatin ang nakakatakam na batok ni Gus nang labasan ako. Halos mangisay ako sa sobrang sarap. Hindi nagtagal at naramdaman ko ang pagsabog ng mainit na katas ni Gus sa aking palad.

“Oooohhh Hunter!” ungol nya at inabot ang kamay kong basa ng pinaghalong katas namin.

“Shit Gus! You’re the best…” nanginginig kong bulong sa kanya at hinalikan ko ang batok nya.

Nang makaligo at nakapagbihis ay bumaba kami sa kusina at palihim na nilabhan ang bed sheet ni Gus. Mabuti na lamang at kaming dalawa pa lang ang gising, kundi ay lagot kami pag may nakaalam.

“Hey, you want breakfast?” tanong ko sa kanya nang makapasok kami sa kusina.

“Opo, ikaw? Coffee or milk?”

“Coffee, make it black.”

“Sige po...ano’ng gusto mong ulam?” balik-tanong nya sakin.

“Why don’t you sit there and look pretty? Ako na magluluto ng almusal natin.”

“Hala, parang kinilabutan ako bigla. Marunong ka bang magluto boss? Baka mamaya sumabog yung bahay namin ah? Wala pa namang insurance ‘to.” taas-kilay nyang tanong.

“Duh? Of course marunong ako, auntie taught me well.” pagmamalaki kong tugon.

“Si mama? Kelan lang?”

“Last month? While nakasubsob ka sa studies, ito yung nagiging bonding namin ni auntie. I can cook simple dishes like eggs and stuff.”

“Duh ka rin, prito at nilagang itlog lang naman pala eh. Marunong din ako nyan noh.” panunukso nya.

“Duh x3, mas masarap naman yung itlog ko. Kung gusto mo contest pa tayo eh.”

“O sige b—“

“Hey, wait...ano ba, ako nga magluluto kasi birthday mo. Sa susunod na lang yung contest. Just chill like a princess.” putol ko sa kanya.

“Sino’ng princess?!”

“Ehrmm, wala! Sige na, upo ka na nga. One order of tasty breakfast coming up!”

Masigla akong naglikot sa kusina. Napaka natural ng atmosphere sa pagitan namin ni Gus. Para kaming newlyweds na nagbabangayan pero maya-maya ay maglalambingan.

Ang sarap pagsilbihan ng taong espesyal sa’yo. Pakiramdam ko’y kaya kong gawin lahat, maging pasikatin ang araw kahit umuulan. Naalala ko tuloy yung kanta ni Regine Velasquez.

‘Buhos ng ulan aking mundo’y lunuring tuluyan

Tulad ng pag-agos mo ‘di mapipigil ang puso kong nagliliyab

Pag-ibig ko’y umaapaw, damdamin ko’y humihiyaw sa tuwa

Tuwing umuulan at kapiling ka…’

Hindi ko mapigilan ang pagsibol ng ngiti sa aking labi.

Gus

Pinagmasdan ko ang matipunong likod ni Hunter habang hinihintay kumulo ang tubig. Maliksi ang kilos nya, bawat galaw ay hindi nasasayang. Para syang professional chef.

Pasipol-sipol pa sya at may hina-hum na kanta. Alam kong isa iyon sa mga sikat na kanta ni Regine Velasquez pero hindi ko maalala ang pamagat nito.

Napaubo ako nang masintunado si Hunter sa mataas na bahagi ng kanta. Halos sumabog ang pisngi ko sa pagpigil ng aking tawa. Mabuti na lamang at tumunog ang takure, kung hindi ay mapapahalakhak talaga ako.

Pinagtimpla ko si Hunter at katulad ng request nya, konting asukal lamang ang nilagay ko. Sandamakmak na creamer naman ang dinagdag ko sa mug ko.

“Boss, yung kape mo po handa na.” pagpapaalam ko sa kanya.

“Thanks a bunch! Upo ka na rin, isi-serve ko lang ‘to.” nakangiti nyang tugon.

Kakaiba ang kislap sa mga mata ni Hunter, mukhang naaaliw sya sa mga ginagawa nya. Hindi ko aakalain na darating ang araw na ipagluluto ako ni Hunter.

Natulala ako nang mailapag nya ang niluto sa lamesa. Fried rice, egg omelette, at hotdogs. Napalunok ako.

“So…?” tanong kaagad nya ng makita ang expression ko.

“Ehrm...” nangangamba kong tugon.

“Dig in, dig in!” excited na utos ni Hunter.

Sya mismo ang kumuha ng plato at nilagyan iyon ng pagkain. Nakakaisang subo pa lamang ako nang agad syang magpa-ulan ng tanong.

“So, how’s my hotdog?”

“Uhm, tender…? Saka juicy.” nag-aalinlangan kong sagot.

“Natural, eh Tender Juicy yan. Kids can tell! Haha…so, kamusta lasa?” anong klaseng tanong yun?

“Umm, lasang hotdog…?”

“Gus, umayos ka nga! Seryoso ako.”

“Ano ba gusto mong marinig? Alangan sabihin kong lasang longganisa, eh hotdog ‘tong kinakain ko.” napakamot si Hunter sa ulo.

“E-eh? Sya, sya…next up! My eggs!”

Abalang-abala si Hunter sa pagkuha ng tinidor ko at halos ipagtulakan sa akin ang omelette. Gusto nya akong subuan.

“Boss, marunong akong kumain.”

“C’mon, just say ‘aaaa’…” pang-uudyok nya.

Napabuntong-hininga na lang ako at pinagbigyan ang kagustuhan ni Hunter. Nakakailang nguya pa lamang ako nang may makagat akong matigas at nadurog.

“Boss, may balat pa ng itlog...”

“H-ha?! Seriously?!” namumula nyang bulalas.

“Oo, um..saka, bakit parang maalat na manamis-namis?”

“Akala ko kasi iodized salt yung sugar ninyo, kaya yun ang una kong nailagay. Pero nilagyan ko naman ng salt afterwards.”

“Nawindang yung taste buds ko boss ah.”

“Damn, this is awkward. Um, will you try the fried rice next?” nahihiya nyang tanong.

“B-boss, baka magka-cancer ako. Tutong eh, kala ko nga black rice.”

Namutla si Hunter sa aking tinuran at talaga namang kinurot ang puso ko. Pinaghirapan nya ang lahat pero…anyway, sabihin na lang natin na hindi naman siguro ako mamamatay sa food poisoning.

Isang subo palang at nahirapan na akong lumunok. Kinuha ko ang kape ko at nilagok iyon kahit umuusok pa at sobrang init.

“Boss, wag masyadong maraming mantika sa susunod. Hindi French fries niluluto mo.” ang tangi kong comment.

“Is it that awful? Damn, and I so wanted to make this breakfast perfect for you. Pasensya ka na Gus, iluwa mo na lang. Baka malason ka eh.” nanlulumo nyang pahayag.

“O-ok naman boss eh, kelangan lang ng konting practice. Practice makes perfect diba?” sinubukan kong alu-in sya.

“Gus, nobody’s perfect…so why practice?”

“Boss naman, magiging boring ang mundo kung lakat tayo perpekto. At least alam mo ang kahinaan mo.”

“But Gus...”

“Saka ayaw na ayaw mong magpatalo, kaya alam kong gagawin mo ang lahat para gumaling ka sa pagluluto. Ganun ka eh, you always work hard para ma abot mo yung goal mo.” binigyan ko si Hunter ng malaking ngiti.

“Thank you Gus, you know me best…” inabot nya ang kamay ko at pinisil iyon.

“Walang anuman boss. Para saan pa at naging bestfriends tayo kung di ako makikipagplastikan sa’yo.” pagbibiro ko upang maibalik ang ngiti sa kanyang labi.

“Tseeh! Pero aminin mo, masarap yung boiled eggs ko the other day ano?”

“Bakit di mo na lang din tanungin kung masarap yung pinakulo mong tubig para sa kape?” sarkastiko kong tugon na sinuklian nya ng pangingiliti.

Pagkatapos naming mag-almusal ay nanood kami ng movies habang hinihintay ang pagtila ng ulan. Bago umuwi si Hunter ay pinabaunan ko sya ng mga natirang handa kahapon.

“Boss, text ka pag nakauwi ka na ha.”

“Yeah, no…I’m gonna call you as soon as makarating ako ng condo. You better answer quickly, ayoko ng babagal-bagal.” paalala nya.

“Demanding mo naman boss. Sige na, ingat sa pagmamaneho ah? Bye.”

Biyernes na nang muling magtagpo ang landas namin ni Hunter. Masyado akong naging abala sa shop kaya nagkasundo kaming Friday na lang mag-eenrol para sa 2nd semester.

Sa kasamaang palad, pinatawag ako sa dean’s office dahil may pag-uusapan daw kami patungkol sa scholarship. Kaya tinext ko na lamang si Hunter na mauna nang magpaenrol at kung gusto nya ay umuwi na sya.

Ngunit nagreply lamang sya ng “K”, at nais ko mang magtanong, hindi ko na nagawa dahil dumating na si dean. Halos isang oras din ang nakalipas bago ako natapos sa enrolment procedure.

[Umuwi kana ba? Katatapos ko lang ~ Gus] text ko sa kanya.

[Nope, I’m waiting 4 u @ parking. ~ El Diablo Guapo] kaagad na reply ni Hunter.

Doon na ako kumaripas ng takbo papuntang parking lot. Malamang kanina pa yun naghihintay at naiinip na. Ang masaklap pa, kailangan kong ipaalam sa kanya na hindi na kami classmates.

Kinwestyon kasi ni dean ang GWA ko dahil umabot ng 97, samantalang yung mga taga section A na scholar eh nasa 92 lang. Iba-iba kasi ang teachers namin both major and minor, kaya baka daw may bias sa bigayan ng grade.

Kinakabahan ako dahil di ko alam kung ano ang magiging reaction ni Hunter. I mean, baka hindi na magsabay ang lunch break namin, kaya di na nya makakain ang luto ni mama.

Pagdating ko ng parking lot, agaw pansin kaagad ang mga babaeng nagkukumpulan sa paligid ng isang kotse. Or rather, sa lalaking nakasandal sa hood ng kotse. Malalakas na tili ang nagmumula doon.

Itim na t-shirt, denim jacket, denim pants, at mga matang natatabunan ng shades ang kanyang porma. Mukha syang bored at hindi alintana ang nagtitiliang mga babae at tingin ng mga naiinggit na lalaki.

Kakaiba talaga ang aura ni Hunter, para syang artista. Sa muli, napaalalahanan ako ng distansya naming dalawa. Para syang araw, kay liwanag! Samantalang ako ay buwan, nababalot ng kadiliman.

Dahan-dahan akong lumapit patungo sa kanila. Nang malapit na ako ay napansin ko ang isang wallet sa lupa. Pinulot ko iyon at tinapik ang pinakamalapit na babae.

“Excuse me miss, ikaw ba ang may-ari nito?”

Hindi pa man ako natatapos magsalita nang biglang umalingawngaw sa paligid ang napakalakas na tili. Natuon lahat ng atensyon sa akin.

“Uhm, miss—“

“Kyaaaa! Lumayo ka nga sa akin! Somebody save me from this nightmare!” tili nya.

“A-ah, eh isasauli ko lang sa—“

“Gosh, ang pangit nya!”

“Sino ba ‘yan? Bakit narito sya?”

“Tawagin nyo yung guard!”

“T-teka, estudyante rin ako dito…” depensa ko ngunit wala ni isang pumansin sa akin.

Nabigla pa ako nang biglang may humablot ng pitakang hinahawakan ko. Ang kanina’y estatwa at walang pakialam sa paligid nya, ngayon ay narito na sa tabi ko.

“Is this yours?” tanong nya sa babae.

“Oh my God, thank you Hunter! You’re my hero!” kilig na tili nung babae.

“Wag kang magpasalamat sa’kin, you have to thank Gus kasi sya ang nakapulot nyan. Right, Gus?” ibinaling ni Hunter sa akin ang tingin.

“A-ah, eh...oo.” nahihiya akong tumango.

“Eww, why should I? If I know excuse nya lang ‘yon. He’s a thief!” mataray nyang sagot.

“H-hindi, napulot ko la—“

“Duh, pano kami maniniwala? You look like a taong grasa, excuse me! Papano ka nakapasok dito sa university?” sabat pa ng isa.

“Are you dumb? FYI, ang ‘taong grasa’ na sinasabi mo ay ang top 1 dean’s lister sa buong campus. Pagsamahin nyo man ang IQ nyo, di hamak na sya’y mas matalino.

“And you, ingatan mo nga mga gamit mo. Ikaw na ‘tong pinagmalasakitan, ikaw pa ang nang-aaccuse you ungrateful bitch.” malamig na tugon ni Hunter.

“H-Hunter, tara na. Uwi na tayo...” yaya ko dahil kinabahan na ako.

“Wait, why are you defending him?! Totoo naman ah, magnanakaw sya!”

“May ebidensya ka? Make sure meron dahil kung wala, sa korte tayo magkikita. That’s slander, you fucking whore. Ah wait, hindi mo ba alam kung ano ang slander? How bobo.”

“Hunter! Tara na...”

Hinila ko si Hunter pabalik sa kotse nya at ako pa mismo ang nagbukas noon. Pinakain ni Hunter ng alikabok ang mga babaeng naiwang nakanganga dahil hindi sila makapaniwala sa nangyari.

“Hunter, bakit mo ginawa yun?” inis kong tanong.

“And why not? I am defending my bestfriend from false accusations!” nag ngingitngit nyang rason.

“Kasi mga babae sila. Dapat di mo na pinatulan yun…”

“Gus, let me be, ok? Kasi ganun ang ginawa ko sa’yo noon, at nagi-guilty ako. I don’t want you to experience that anymore.”

“Pero—“

“Walang pero pero, nangako akong ako ang poprotekta sa’yo. Wag kang magalit, ok? I just hate it when that happens.”

Natahimik ako, hindi ko akalaing ganun ka apektado si Hunter sa mga ginawa nya sa akin noon. Yung lalaking dati ay inaapi ako, ngayon ay pinoprotektahan na ako...

Oo, araw at buwan kami; we share the same sky but never at the same time. Pero may pagkakataong nagtatagpo ang araw at buwan sa isang eclipse...

Bihira at nakakatakot man kung tutuusin, hindi maipagkakailang kamangha-mangha parin...

“Hunter, salamat.” bulong ko.

“You don’t have to, it’s my duty after all. So, gusto mo hangout muna tayo sa The Gardens bago umuwi?” yaya nya.

“Ok lang ba?” hindi ko maitago ang excitement.

“You look so excited ah?” pinisil nya ang ilong ko at kaagad ko namang tinampal ang kamay nya.

“Maganda kasi ang garden nila doon, andaming mga bulaklak saka ang ganda ng landscaping. Napansin mo ba, ang lulusog ng mga tanim doon. Saka—“

“Yeah, yeah. Na gets ko na, ok? Kalma lang.” natatawa nyang saway.

“S-sorry.” nahihiya kong tugon.

“Ok lang, you looked so cute nga eh. San gusto mo kumain? Gusto mo dalhan natin si auntie ng pasalubong, yung donuts from last time?”

“Ay sige, magkano nga yun boss?”

“Worry not, ako magbabayad. Wag ka ring magreklamo, libre ko kay auntie ‘to as thanks para dun sa surprise ninyo.”

“W-well, kung nag-iinsist ka boss e—“ biglang tumunog ang phone ko.

“H-hello—ah! O, napatawag ka...ngayon? Papunta kaming The Gardens eh...sya nagmamane—eh? B-baka busy ka? Ehh...sige. Ok… bye.”

“Sino yun?” usisa kaagad ni Hunter nang maibaba ko ang telepono.

“Si Brix, gusto daw makipag hangout sakin. Eh sabi ko magkasama tayo papuntang The Gardens...sabi nya dun daw nya tayo tatagpuin.”

Hunter

Nasa The Gardens na kami at kasalukuyang nakaupo sa isang bench habang naghihintay sa pagdating ni kuya. Malapit iyon sa isang maliit na lake.

Kumakain kami ng soft-served ice cream na libre ni Gus. Ayoko sanang gumastos sya pero nagpupumilit ang loko kaya ayun, pinagbigyan ko na lang.

First time in Philippine history na may nanglibre sa akin. Aaminin ko na awkward ako, pero bakit ganun, napapasarap ang kain ko dahil libre? Tapos galing pa kay Gus...

May ngiting naglalaro sa kanyang mga labi habang pinapanood ang mga gansang nakalutang sa tubig. Napatingin ako sa kamay nyang may hawak ng ice cream.

“Mmm, Gus? Aside from gardening, ano pang mga bagay ang magaling ka? Using your greenfingers, I mean.” naiintriga kong tanong.

“Mn, ewan. Di rin naman ako marunong manahi.” lumitaw ang mapula nyang dila na parang hinahagod ang malambot na ice cream.

Naalala ko bigla ang ginawa namin noong isang araw. Bwiset, bakit kailangan nyang ilabas ang sexy side nya sa public place?! Napalunok ako ng matindi. Buti na lang hindi hotdog ang kinain namin.

“How about sa sex…?” wala sa sarili kong tanong.

“B-boss!” namumula nyang bulalas.

“A-ah, sorry.” napaubo ako.

Ngunit habang tumatagal, padalas ng padalas ang pagdila nya ng ice cream dahil tumutulo ito kung saan-saan. Halos suntukin ko na ang sarili ko para pigilan ang pagsaludo ni junior.

“God, Gus…ang messy mo kumain ng ice cream.” pakunwari kong saway habang inaabutan sya ng tisyu na hiningi ko dun sa vendor ng ice cream.

“S-sorry, tagal ko na kasing di nakakain ng ice cream boss. Tapos kung kakain naman ako, kutsara yung gamit ko.” pinunasan nya ang kamay nya.

Halos mabaliw ako nang mabilisan nyang dinilaan ang mga tumutulong bahagi ng ice cream. Tumalikod na lamang ako at dinistract ang sarili sa panonood ng mga gansa.

“Boss, picture tayo.” tawag nya.

“Papano pipicture eh kumakain ka pa?”

“Sige na, dali…” nakangiti nyang udyok.

Kumabog ang dibdib ko. Sino ba makakatanggi kapag lumabas na ang ngiti nya? Maganda nga ang mga bulaklak dito, pero mas maganda parin ang ngiti ni Gus.

Kinuha ko ang phone nya saka kumuha ng sandamakmak na litrato. Nang ibabalik ko na ang phone nya ay biglang may nagtext dito.

[I’m here, saan ka? ~ Brixter]

Chineck ko ang cp ko baka may message galing kay kuya, pero wala. Nagtaka ako, bakit si Gus tinext nya pero ako hindi? Nagsend kaagad ako ng message sa kanya.

[Kuya, we’re near the mini lake.]

Ngunit ten minutes na ang nakalilipas ay wala paring reply galing kay kuya. Hiniram ko ang phone ni Gus at nagsend ng message habang abala naman sya sa pakikipag-usap sa taga maintain ng garden.

[Got it! See you in a bit.] reply ni kuya wala pang 3 seconds.

May problema ba sya sakin o ako lang itong napaparanoid? Baka hindi lang nakita ni kuya ang message ko dahil hinahanap nya kami. Ganun nga siguro...

“Gus, here’s your phone.”

Buti na lamang at hindi techie si Gus. Ni wala nga syang pakialam kung tiningnan ko lahat ng sulok ng phone nya. Ipinasok lamang nya ito sa bag nya.

“Hey Gus!” tawag ng isang pamilyar na boses mula sa aming likuran.

“Hello Brix.” bati naman ni Gus.

Nag hyperacidity ako bigla nang yakapin ng mahigpit ni kuya ang bestfriend ko. Ngunit hindi man lang natinag si Gus, bagkus ay tinapik-tapik pa nya ang likod nito.

Nagulumihanan ako. Bakit ganoon ang inasal nya? Kapag niyayakap ko sya, pinagtutulakan nya ako. Pero bakit si kuya…? Parang pinilipit ang bituka ko.

“How are you? Tagal nating di nagkita ah. How’s the shop?” tanong nya sabay akbay kay Gus.

“Mn, ok lang naman. Andami kong order na inasikaso kaya ngayon lang kami naka enrol ni Hunter.”

Ni hindi man lang alintana ni Gus ang kamay na nasa balikat nya. Pero bakit pag ako ang umaakbay sa kanya, tinatampal nya ang kamay ko?

“That’s good to hear! Even my friend says na high quality ang mga bouquet at plants na nabili nya sa shop mo and it’s also affordable. Ayun, nirecommend nya sa mga officemates nya!”

“Naku, salamat naman! Malaking tulong yun para sa—“

“Aheem!” hindi ko mapigilan ang sumingit.

“Oi Mav, there you are! How’s my lil bro?” at ginulo nya ang buhok ko.

Mejo nagulat pa si kuya nang makita ako doon. Aba kung hindi pako tumikhim eh hindi ako mapapansin? Umpisa pa lang ng landian nyo, nandito na ako!

“Kuya, don’t do that. I’m not a kid anymore.” inis kong tugon sabay ayos sa buhok ko.

“Kids grow up fast don’t they, Gus?” ibinaling nya ulit ang atensyon sa bestfriend ko.

“Katawan lang ni Hunter ang lumaki pero hanggang ngayon isip-bata parin yan!” pagbibiro ni Gus.

“Is he?”

“Yup!” at sinimulan ni Gus na magkwento.

Iginiya sya ni kuya para maglakad. Ni hindi man lang nila ako binalingan ng tingin, yung parang sila lang ang tao sa mundo. Bakit ganun? Sumasama pakiramdam ko.

“Pero sya ang representative namin para sa PRISAA swimming competition. Naku, ang galing ni Hunter lumagoy! Na break nga nya ang school record eh...”

Mejo kumalma ang nagpupuyos kong kaluluwa nang makita ang kislap sa mga mata ni Gus habang binabalita ang mga achievement ko. Parang proud na proud sya sa akin.

“He did?” kunot-noong tanong ni kuya.

“Oo, saka sya nga ang may pinakamaraming supporter noon. Halos lahat ng—“

“Gus, I’m hungry. Where do you want to eat? Libre kita.” pagputol ni kuya sa kanya.

“Naku, wag na Brix. Nakakahiya naman sa’yo.” tanggi kaagad ni Gus.

Yeah, that’s right. Tanggihan mo sya gaya ng pagtanggi mo sa akin noon. Wait...ano ba itong iniisip ko? Why am I acting like a jealous boyfriend?

“C’mon, sabi ko diba wag kang mahihiya kapag ako kasama mo? Tara na…”

“E-eh Brix, di pa ako masyadong gutom. K-kung gusto mo eh samahan na lang kita?”

“What? No! Alangan naman ako lang ang kumain tapos manonood ka lang?”

“Uhm, sige. Hunter, san mo gustong kumain?” ibinaling ni Gus ang atensyon sakin.

“You wanna eat dun sa seafood resto na tinuro ko sa’yo last time we were here?” nilapitan ko sya at hinawakan sa braso.

“Mn, ok lang sakin. Ikaw Brix?”

“Oh? Ah, yeah…wherever you want.” nadako ang tingin ni kuya sa kamay kong nakahawak kay Gus.

“E-eh, s-sige...pero ako magbabayad ng kinain ko.” giit ni Gustavo.

“Ano ka ba? It’s gonna be my pa-birthday for you.” insist naman ni kuya.

“P-pero…” nababagabag na sagot ni Gus.

“Kuya, wag mo nang pilitin. He’s not gonna change his mind saka di yan makakatulog kapag naisip nya na inabala ka nya.” singit ko kaagad.

“Okay, sige na nga. But next time I’ll treat you ha?” at nagtungo na kami doon sa seafood resto.

Pagkatapos naming kumain ay naglaro kami sa arcade. Gaya nang nauna naming punta dito, tinalo ako ni Gus sa basketball. At natalo rin nya si kuya.

“What the hell! You’re good at this, you cheater!” natatawang pinisil ni kuya ang pisngi nya.

Siguro dahil na rin sa inis dahil natalo ako sa games, hindi ko mapigilang hawakan ang kamay ni kuya. Maging ako ay nagulat sa aking ginawa.

“Kuya, stop that! Ayaw ni Gus na pinipisil ang mukha nya. Sinikmuraan nya ako one time when I did that.” palusot ko.

“Aw jeez, sorry Gus. I can’t help it, cute mo kasi tingnan.”

Lalo akong nanggalaiti. Anong karapatan nyang sabihin yun? Ako lang ang taong pwedeng tumawag kay Gus na cute!

“Ano ka ba Brix, hindi ako cute. Wag mo akong tawagin nyan.” kunot-noong saway ni Gus.

“Aw, but you are though.”

“Ah, basta!” naiinis na tugon ni Gus habang lihim akong nagbubunyi.

Habang naglalakad kami pabalik sa parking lot ay napansin kong tahimik si Gus. Alam ko ang iniisip nya dahil maraming mata ang nakatuon sa amin.

Yung tipo ng mga tingin na, bakit ang isang basahan na kagaya nya ay kasama ng dalawang artistahin? Hindi ba sya nahihiya? Hindi ba sya aware sa sitwasyon nya?

Kaagad ko syang nilapitan saka inakbayan. Kahit pa hindi nya sabihin, alam kong naba-bothered sya sa mga titig ng pandidiri na ibinabato sa kanya.

“Don’t mind them, inggit lang sila.” bulong ko sa kanya saka hinalikan sya sa sentido.

“Ok lang po ako boss, wag kang mag-alala.” may maliit na ngiti sa labi nya.

“Hey Gus, you want to take home something for tita? I’ll order for you.” tanong ni kuya na oblivious sa ginawa ko.

“It’s ok kuya, sabay na kami ni Gus mago-order.” sagot ko kaagad at hinila si Gus papuntang Krispy Kreme.

Hindi ko hinayaang magbayad si Gus at nang makita ko ang pag-aalinlangan sa mukha nya, pinaalala ko ang kasunduan namin kanina sa kotse. Doon na rin kami sa parking lot nagkahiwalay ni kuya at hinatid ko na si Gus pauwi.

Nag-umpisa na nga ang klase nang sumunod na lunes. Nagulat ako kung bakit wala si Gus sa classroom, kaya tinawagan ko kaagad sya. Only to find out na nasa kabilang klase sya.

“Gus, why do I not know about this?” umuusok ang tenga ko sa inis.

“N-nakalimutan ko po boss eh, sorry talaga. Y-yung baon mo, ibibigay ko sa’yo tuwing umaga. Sorry…”

Hindi naman yun ang gumugulo sakin eh. Higit pa kasi sa luto ni auntie ang issue dito. Papano yung bonding natin kapag lunch time, papano ko pa mae-enjoy ang luto ni auntie?

Nasanay na akong kasama kang kumain, tapos ngayon sasabihin mong hindi na natin magagawa yun kasi magkaiba na tayo ng schedule? Papano ako…?

Gusto kong magwala. Inis na inis ako dahil sa lintik na pagkakatransfer nya ng section. Papano kung may manghamak na naman sa kanya, eh wala nako dun para ipagtanggol sya?

“Boss? Galit ka ba sakin? Pasensya na po talaga…” natatakot nyang sabi nang matahimik ako.

“Not at you, dun sa dean ako galit. Classmates parin naman tayo sa RLE saka pwede pa naman akong bumisita sa inyo, so don’t mind it.” tinaas ko ang kamay ko at pinaglaruan ang buhok sa batok nya.

“Pasensya na talaga boss... sige na po, balik ka na sa klase. Bye…” payo nya nang tumunog ang bell.

“Bye, I’ll call you later.” paalam ko saka nanlulumong bumalik sa room.

Akala ko magiging madali lang, pero unti-unting nabawasan ang communication namin ni Gus. Mas naging busy na kami at miminsan na lamang akong makapunta sa kanila.

Mas strikto rin ang teacher sa section nila dahil nandun lahat ng scholars. Napapansin ko ring namumutla na si Gus, malamang hindi na sapat ang tulog nya. Kumakain pa kaya sya sa oras?

Ngunit dumating ang araw na pinakahihintay ko. Umuulan ng malakas kaya hindi nakapunta ang teacher ko. Which means, pwede kaming magsabay ni Gus ng lunch.

Dali-dali kong sinugod ang classroom nila saka hinanap sya. Ngunit wala daw sya doon sabi ng kaklase nya.

“Yung pangit na scholar? Nagmamadaling lumabas ng classroom kanina. Bakit ba, nandito naman ako?” nagpapungay pa ng mata yung babae.

“Sorry, not interested.” sabi ko sabay talikod.

Saan kaya nagmulto ang malignong iyon? Nahagip ng mata ko ang isang pamilyar na payong nang mapatingin ako sa courtyard. Nasa 3rd floor ako pero nakita ko parin yun.

Anong iniisip ng baliw na yun? Ang lakas-lakas ng ulan. May plano bas yang magkatrangkaso? Hinugot ko ang cellphone ko sabay dial sa number nya.

“Gus! Where are you?” sigaw ko dahil malakas ang ulan at di kami magkarinigan.

“Hunter? Pasensya di kita marinig…” mahina ang boses nya.

“SABI KO SAN KA PUPUNTA! WALA KAMING KLASE, SABAY TAYO MAGLUNCH!”

“EH?! SORRY MAY LAKAD AKO!” sigaw nya rin.

“SAAN?!” ngunit matagal na walang sagot.

Nakarinig ako ng busina at mga boses bago ang malakas na pagsara ng pintuan. Kinabahan ako bigla. Shit! May kumidnap ba kay Gus?

Wait, malabo…mas nakakatakot ang mukha ni Gus kaya malamang na sya ang napagkamalang criminal. Shit! Dinampot ba sya ng mga pulis?

“Hunter, maya na lang tayo mag-usap. Wag ka magpapaulan ha? Bye.”

“Gus, sanda—“

Biglang sumakit ang tyan ko. Bago pa man nya napatay ang phone ay narinig ko ang pamilyar na tinig. Mas lalo akong kinabahan.

“Ready to go?” ani kuya Brix.

Bakit? Bakit magkasama sila? Bakit nya ipinagpalit ang lunch time namin para sumama kay kuya to God knows where? I feel like inaagaw sa akin ni kuya ang bestfriend ko.

I’m burning with jealousy, nasasaktan ako! Bakit ba ganito ang nararamdaman ko? Why am I acting like a man in love…?

Natigilan ako. Kung may magsasabi sa akin noon na maiinlove ako sa lalaki, talagang bugbog sarado sya sa akin. Pero bakit hindi ako nabagabag nang maisip na baka mahal ko na si Gus? Totoo ba?

“Fuck me…” bulong ko na lang sa sarili nang mapagtanto ang sitwasyon ko.

Napamura ako sa malakas na ulan. The weather is heavy, and so is my heart.